Zo oefent de KNRM het redden van duikers

24-10-2016. De Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) oefent geregeld het redden van duikers. Sportduikers treden dan op als 'slachtoffers'. Een duiker met zo'n duikuitrusting is toch net even wat anders dan een gewone drenkeling. Bas Brand en Charlotte Hesterman werkten graag een keertje mee. Op een mooie dag in september gaan ze slachtoffer spelen voor het goede doel. En dat gaat als volgt.

'Slachtoffers' gaan overboord 

Bas: "Op een mooie, zonnige dag rijden we naar Neeltje Jans om ons op het reddingstation te melden. We hebben beide lekkende droogpakken maar ach, in september is het Noordzeewater nog niet zo koud. Een kwartiertje is het best uit te houden. Nadat alle tien 'slachtoffers' gearriveerd zijn, varen we de Noordzee op om in de Banjaard op verschillende plaatsen overboord te gaan. Het schip dat ons heeft afgezet, blijft redelijk in de buurt. Ik zeg nog heel optimistisch: 'Niet te dichtbij hoor anders wordt het wel een heel makkelijke oefening'. Had ik mijn grote mond maar gehouden.

Het wordt steeds kouder

Aanvankelijk liggen we nog heerlijk te dobberen in de zon. In de verte zien we de ene na de andere reddingsboot, de Koopmansdank, de Zeemanshoop, de Uly en de Fred. Ze zullen ons er zo wel uit halen. Ja hoor, daar komt er eentje recht op ons af. Wat een mooi gezicht. Oh nee, ze draait weer weg. Ja, nu komt ze dan eindelijk. Oh nee, ze draait opnieuw weg. En zo gaat dat een tijdje door. Intussen krijgen we het steeds kouder in onze lekke droogpakken. Dan maar eens met de vinnen wapperen en met de camera’s proberen het zonlicht te weerspiegelen. Niets helpt. Het begint op een echte noodsituatie te lijken. Toch niet zo leuk om voor drenkeling te spelen. We liggen verkleumd in het water.

Eerst lood, daarna trimvest en cilinder

Gelukkig, na een uur worden we eindelijk opgemerkt. Ze halen ons aan boord. De bemanning leert hoe ze met onze duikuitrusting om moeten gaan.  Eerst lood, daarna trimvest en cilinder. En waar pak je zo'n duikset nou het handigste beet? Eenmaal aan boord, toch maar even in een reddingsdeken om op te warmen. Als iedereen gered is, worden de vier reddingsboten en de begeleidende schepen aan elkaar gelegd. Tijd voor een warme kop koffie en de nabespreking. En dan op volle snelheid (35 kn) met de Koopmansdank terug naar Neeltje Jans. Een uur op zee dobberen en de reddingsboten wel zien terwijl ze jou niet zien, is een spannende ervaring. Allemaal voor het goede doel.?"